Gościem sześćdziesiątej audycji była Dominika Feiglewicz. Jest ona absolwentką AST w Krakowie oraz geodezji na Uniwersytecie Rolniczym. Swoją pracę magisterską napisała na temat sztuki jako terapii indywidualnej, co dało jej impuls do działań w teatrze z osobami wykluczonymi. Działa jako niezależna aktorka, włączająca się w te projekty i spektakle, które pozwalają jej na rozwój warsztatu i bycie lepszym człowiekiem. Prezeska Fundacji Migawka, działa w Zupie na Plantach, na codzień pracuje w Teatrze w Krakowie im. J. Słowackiego kierując działaniami na rzecz osób z niepełnosprawnościami. Tworzy, kreuje, reżyseruje i gra. Jeździ na rowerze nawet na Kopiec i mimo ataków ptaków z góry!
Od 14:52 rozpoczyna się część podcastowa rozmowy. Zapraszam do wysłuchania. 🙂
0:50 o pasji a nie zawodzie aktorskim,
2:35 o swojej definicji wdzięczności,
3:55 o spotkaniu z Krzysztofem Globiszem,
4:29 o „Wojnie w niebie”,
5:57 o miganiu jako nowym języku teatralnym,
7:37 o pracy w Teatrze w Krakowie im. J. Słowackiego,
9:50 o swoim „imieniu” w języku migowym i Fundacji Migawka,
13:10 o pracy z osobami doświadczającymi bezdomności,
15:54 o zmaganiu się Krzysztofa Globisza z chorobą i jego aktywności twórczej,
18:12 o Teatrze 21,
19:05 o wartości teatru tworzonego przez osoby wykluczone.
20:20 o spektaklach dla niedosłyszących i głuchych.